Volgens mij (al heb ik weinig vergelijkingsmateriaal) de eerste keer dat zo specifiek de nadruk werd gelegd op het ziektebeeld (dementie) van Willy Loman. Verfilming van een Broadway-produktie. Natuurlijk speelt Dustin Hoffman geweldig, maar de hele cast is aan elkaar gewaagd. Stephen Lang (zo'n acteur die misschien niet wereldberoemd is, maar een enorme staat van dienst heeft) is een fijne combinatie met John Malkovich, die van Biff (die naam alleen al!) een verwarde, rusteloze adolescent maakt. Het decor is gestileerd (hadden ze dat nog staan van het toneelstuk?), aankleding mooi. Was Hoffman nu anders opgemaakt in de flashbacks? Misschien heeft hij het gewoon gespeeld. Can't you just act it? vroeg Laurence Olivier aan Hoffman toen hij uitgeput de set opkwam voor een opname in Marathon Man. Toen misschien nog niet, maar nu wel.
Geweldige film, geweldige tekst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten