Le Amiche

Het is gewoon een vroege Sex and the City. Vijf vrouwen die op het eerste gezicht alles mee hebben, en toch niet gelukkig zijn. Het vervelende is dat het niet grappig is, maar doodernstig. Natuurlijk ziet het er allemaal prachtig uit, maar je voelt niet erg met de personages mee.
Uitgezonderd Clelio en haar geliefde Carlo. Niet geheel onlogisch zijn zij de enige twee die echt iets dóén voor de kost. Maar die liefde gaat in rook op omdat Clelio een andere baan kan krijgen en meteen haar koffers pakt. Dat hij met haar mee zou gaan, komt niet eens ter sprake.
Voor de rest: veel futloze, korte monologen die nergens toe leiden ("Ik ben moe, laten we gaan zitten"), geklaag over mannen en door mannen, die zich vooral onbegrepen voelen. Afgezien van eerder genoemde Carlo, kun je lang zoeken naar nog zo'n stelletje oppervlakkige zeurkousen.
1955, hoe lang zou het nog duren voordat de Italiaanse Dolle Mina's in actie kwamen?