De enige film die Samuel Beckett heeft gemaakt: kort, raadselachtig en op verschillende manieren uit te leggen. Typisch Beckett, want interpretaties van zijn theaterwerk leveren ook steevast discussies op.
Verschil is nu dat Buster Keaton de hoofdrol speelt, een van de allergrootste komieken die vooral door zijn stomme films wereldberoemd was. Na een slopend leven speelt hij een jaar voor zijn dood in een ultrakorte film. Keaton begreep niet veel van de film. Hij schijnt Beckett gezegd te hebben dat hij 'het script wel een beetje kon aanpassen zodat het allemaal wat grappiger zou worden.' Daar heeft Beckett niks mee gedaan. Jammer eigenlijk. Hoe had het er uitgezien? Keaton kon vanuit niks enorm grappige scènes maken, kijk maar op youtube naar zijn verborgen-camera optredens.
De film gaat over de angst om bekeken worden, door mensen of een camera. Keaton was niet meer de jongensachtige held van vroeger, maar nog altijd een intrigerende acteur. Als logisch vervolg kijk ik straks naar The Truman Show. Qua thema eigenlijk vergelijkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten