The Truman Show

Jim Carrey is eigenlijk gewoon een goede acteur. Bekend als rubber face, maar in The Truman Show (en Man on the Moon, nog zo'n fijne film) is hij in vorm als een doodgewone man die ongemerkt in een mega real-life tv-show speelt. Je ziet dat hij veel meer met zijn gezicht kan, maar hij houdt zich in. Werkt veel beter.
Vergeleken met Film (zie hieronder) is Truman niet meteen bang voor de camera; hij ontdekt het allemaal gaandeweg. Maar beide films zeggen iets over hoe een camera en een mens zich tot elkaar verhouden. En vrolijk word je daar niet van. Misschien moeten potentiële deelnemers aan Utopia-achtige programma's hier eerst eens naar kijken. Zou het iets uithalen?