Casablanca

Wel een beetje lachwekkend, die overduidelijke oneliners ("Zijn dat de Duitse kanonnen, of bonst mijn hart zo?"), maar een kniesoor die daar op let. Door dit soort films wilde je ook roken en chagrijnig aan een cafétafeltje zitten met een glas en een fles. De kleding! Iconische witte smoking van Bogart en op het vliegveld een achteloze trenchcoat. Achteloos en vanzelfsprekend: het acteren (van Bogart vooral, Ingrid Bergman lijkt harder te moeten werken) de tekst, muziek, aankleding en het verhaal.
Beetje flauwe vergelijking: in Nederland speelde dat jaar de eerste Dick Bos-film: Inbraak. Natuurlijk, het was 1942, midden in de oorlog. Maar is er ooit een Nederlandse film gemaakt die zich zo soepel ontrolt als Casablanca?