Het is heel sfeervol, zo'n zwart-witte film, maar nu missen we de blauwste ogen uit de filmgeschiedenis, die van Paul Newman. Natuurlijk gaat hij hier en daar in de film gekleed in het onvermijdelijke hempje of wit t-shirt, past goed in de eind-jaren-vijftig-sfeer.
Bij het opnieuw zien van de film lijkt hij een speler die barst van de energie; zelfs het zitten is een handeling die actie uit lijkt te stralen. En, mooi gekenmerkt door George C. Scott:"He's a loser."
Ik zat me tijdens het kijken suf te piekeren welke andere acteur zich zo kan wentelen in het verlies. Eddie Felson (personage van Newman) drinkt, valt voor een kreupele, alcoholische vrouw (die later zelfmoord pleegt), laat zich in met een zéér foute manager en verliest voortdurend de grip op zijn leven. Zelfs als hij breeduit grijnst, zie je de twijfel in zijn ogen. Film gaat over winnaars, maar hier eventjes niet.
Newman heeft vaker zulke rollen gespeeld, eigelijk a-typisch voor Hollywood. Had hij misschien daarom zo weinig oscars op zijn nachtkastje staan?
Naast Scott en Newman is Jackie Gleason als Minnesota Fats ronduit geweldig. Ach, de verfijnde elegantie van een dikke acteur! Oliver Hardy had het, en Jackie Gleason had het ook, in ruime mate.
Buster
vrijdag 23 september 2016
zaterdag 17 september 2016
Alice in Wonderland
Het boek Alice in Wonderland is zo'n aantrekkelijk boek voor bewerkingen, dat Disney na de tekenfilm ook een modernere versie heeft uitgebracht. Het ziet er fantastisch uit, zelfs in 2D.
Het nadeel van zo'n tweede verfilming is alleen dat je dan natuurlijk iets met het verhaal moet dóén, anders is het meer van hetzelfde.
Alice is dus ouder, de aanloop naar de fantastische gebeurtenissen hebben allemaal te maken met haar latere droom en na haar droom werpen we zelfs nog een blik op de werkzame toekomst van Alice. In het boek beslaat het begin tot de komst van het witte konijn maar een paar zinnen.
Er wordt tijdens haar droom zelfs teruggekeken op haar tocht naar Wonderland als klein meisje, de oorzaak van jarenlange nachtmerries. En Tim Burton zou Tim Burton niet zijn als hij er geen griezelige film van maakte, met een heus duel op leven en dood op het eind.
Heel knap allemaal, maar het boek is beter.
Het nadeel van zo'n tweede verfilming is alleen dat je dan natuurlijk iets met het verhaal moet dóén, anders is het meer van hetzelfde.
Alice is dus ouder, de aanloop naar de fantastische gebeurtenissen hebben allemaal te maken met haar latere droom en na haar droom werpen we zelfs nog een blik op de werkzame toekomst van Alice. In het boek beslaat het begin tot de komst van het witte konijn maar een paar zinnen.
Er wordt tijdens haar droom zelfs teruggekeken op haar tocht naar Wonderland als klein meisje, de oorzaak van jarenlange nachtmerries. En Tim Burton zou Tim Burton niet zijn als hij er geen griezelige film van maakte, met een heus duel op leven en dood op het eind.
Heel knap allemaal, maar het boek is beter.
Abonneren op:
Posts (Atom)