The Magnificent Seven

De cowboyfilm (de ouderwetse benaming voor een western) is in de loop der jaren sterk veranderd. In latere films kon de held ook een moordlustige engerd zijn, maar vroeger was het toch een fatsoenlijke, zwijgzame man die eenzaam van dorp naar dorp zwierf om daar slechteriken neer te knallen. Ook hier; niet spraakzaam, een (nukkig) zwak voor vrouwen en kinderen, geen verplichtingen, alleen een revolver en een paard.
Heerlijk, lekker overzichtelijk allemaal.
Het schijnt op de set niet vanzelf gegaan te zijn. Steve McQueen zit kleine dingetjes te doen (zit mijn stetson goed? halsdoekje niet te strak?) als hij samen met Yul Brunner (toch de hoofdrolspeler) in beeld is. Dat is een acteur die het in deze film van zijn krachtige uitstraling moest hebben. En dat zit die lul van een McQueen die zorgvuldig opgebouwde spanning een beetje te verkloten! Brunner kwaad, maar het zorgt dat de film nog steeds goed te verteren is.

The Night Porter

Dirk Bogarde wordt een paar keer kwaad in de film, onverwacht en heftig. Voor de rest is hij ogenschijnlijk kalm. Omdat je weet dat hij zomaar uit kan schieten, kun je geen moment ontspannen naar hem kijken. Zelfs als hij een tafel dekt, heeft hij iets dreigends.
Toen de film uitkwam, was hij omstreden. De holocaust werd hier misbruikt. Maar door de verhouding tussen Max en Lucia een oorlogsverleden mee te geven, wordt het juist een veel indringender film. Weinig muziek, iets wat je tegenwoordig bijna niet meer ziet/hoort.
Hoe lang zouden ze gedraaid hebben? Bogarde en Rampling kleven bijna aan elkaar, vanaf de prachtige scène waarin ze elkaar weer ontmoeten in het Weense hotel.
Oscar Wilde: 'Alles gaat over sex, alleen sex gaat over macht.'  Waarvan akte.

The Scarecrow

Korte film van Buster Keaton, een attributenman en begenadigd valartiest. Hoe vaak kun je iemand herkennen aan zijn manier van vallen? Let maar eens op: hij valt, van grotere of kleinere hoogte en maakt dan een soort draai waardoor zijn voeten en benen bijna rechtstandig weer omhoog schieten.
Ook in deze film weer volop fysieke humor, waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor het huis waarin Buster en zijn rivaal samen wonen. In het huis heeft alles meerdere functies en het moet een genot zijn geweest om dat allemaal te verzinnen en te bouwen.
Later moest Keaton in sprekende (studio)films vooral grappige dingen zéggen en daar werd hij op zijn zachtst gezegd niet gelukkig van. Op een gegeven moment werd hij godbetere zelfs als clown geschminkt.
Hier is daar gelukkig geen sprake van. Enig minpuntje is het verhaal en, hoe gek het ook klinkt, het personage van Keaton. Hij zit uit alle macht achter het meisje aan, krijgt haar ook, maar als hij haar in zijn armen sluit, gebeurt dat op een wereldvreemde en houterige manier. Waarom wil hij dat meisje? Ook de andere personages blijven plat. Daar hebben ze bij Laurel en Hardy echt meer werk van gemaakt